|
Spis treści: |
Jedna z największych ras kotów, imponujący wygląd, nieco psi charakter-przywiązanie do właściciela, umiejętność chodzenia na smyczy, chęć do taplania się w wodzie, aportowanie, uwielbianie zabaw z dziećmi - to cechy, które zapewniają kotom tej rasy popularność. Zapoznaj się z opisem tej rasy podejmując decyzję o wyborze kota domowego.
Cechy charakterystyczne wyglądu kotów maine coon
Koty rasy maine coon, popularnie zwane mainkunami osiągają imponującą wielkość: waga samca dorosłego może wynosić 4,8- 11 kg, a samic 3,5- 8 kg. Długość ciała wraz ogonem wynosi około 1m ( ogon ma najczęściej 35 cm długości). W 2010 roku do Księgi Guinnessa trafił 5-letni mainkun o długości ciała 123 cm.
Koty te mają głowę klinowatą, dość szeroką, średniej wielkości o kanciastych konturach. Uszy dość duże ustawione lekko pod kątem- nieco nachylone ku przodowi. Uszy zakończone charakterystycznymi pędzelkami, przypominają nieco uszy rysia. Duże oczy o skośnym ustawieniu mają owalny kształt, a kolor zielony, bursztynowy lub miedziany. Na czole wyraźnie wybarwiona litera M. Na kufie wyraźnie wykształcone poduszki z długimi wibrysami. Wibrysy rekordzisty osiągnęły 16,5 cm długości. Klatka piersiowa mocno wysklepiona, szeroka, a masywny tułów dobrze umięśniony. Nogi średniej długości z zaokrąglonymi palcami. ( wszystkie koty są palcochodne). Między palcami wyrastają kępki długiej sierści. Ogon maine coona jest długi, puszysty, szeroko osadzony, a ku końcowi zwężający się i zakończony charakterystycznym futrzanym "piórem".
Okrywa włosowa maine coona jest imponująca. Włosy okrywowe długie, jedwabiste, luźno opadające. Pod nimi znajduje się gęsty, choć dość krótki podszerstek. Włosy okrywowe są dłuższe na szyi i karku, tworząc tam charakterystyczną kryzę przypominającą lwią grzywę. Dłuższe włosy są też na brzuchu i udach- na nich tworzy charakterystyczne dla kotów rasy maine coon portki. Umaszczenie maine coonów jest różnorodne — brązowe pręgowane, rude, srebrzyste pręgowane, czarne. Najpopularniejsze jest brązowe typu tabby. Cechą charakterystyczną mainkunów jest pręgowanie ogona w postaci ciemnych pierścieni.
Charakter kotów rasy maine coon
Koty tej rasy są wspaniałymi towarzyszami człowieka. Nie jest dla nich ważne, gdzie są, tylko z kim są. To znaczy, że nie przywiązują się do miejsca, ale do człowieka. Maine conny uwielbiają pieszczoty, słodkie wylegiwanie się na kolanach człowieka, czy w plamie słońca. Dążą do kontaktu z człowiekiem. Źle znoszą osamotnienie, stają się wtedy smutne i wycofane. Stają się lojalnymi, wiernymi towarzyszami zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i dla osób samotnych. Uwielbiają harmider, gwar, jak się w domu coś dzieje. Dlatego przy wizycie gości nie kryją się po kątach, ale chętnie sprawdzają, kto przyszedł. Są towarzyskie i przyjacielsko nastawione do obcych. Doskonale dogadują się z dziećmi. Są łagodne, wesołe, otwarte na pomysły różnych zabaw. W zabawach z dzieciakami są żywiołowe, ale i bardzo cierpliwe. Przy malutkich dzieciach trzeba zwracać uwagę, aby kot nie zrobił im krzywdy, ale tylko ze względu na kocie gabaryty- może dziecko przewrócić lub przygnieść. Uwielbiają zwracać na siebie uwagę, być w centrum zainteresowania. Doskonale dogadują się z innymi maine coonami, ale też z kotami innych ras. Nie unikają też towarzystwa psów, potrafią nawet podporządkować sobie niektóre psy.
Maine coony to koty z dość silnym charakterem, dlatego wymagają dość konsekwentnego wychowania. Są zwierzętami inteligentnymi, szybko i chętnie się uczą, dlatego dość łatwo można je ułożyć i odnieść sukces wychowawczy. Koty rasy maine coon szybko uczą się różnych sztuczek, np. aportowania. Jeśli mieszkają w bloku, mogą być wyprowadzane na spacery na smyczy- dość szybko się oswajają ze smyczą. Uwielbiają pluskanie się w wodzie- mają wodoodporną sierść i nie przemaka ona do skóry. Maine Coony są bardzo silne i sprawne, ale raczej nie przepadają za wspinaniem się i zabawami na wysokościach, choć może się zdarzyć, że wdrapią się na drzewo. W domu raczej nie będą wdrapywać się na wysokie szafki i zeskakiwać z nich. Od skoków wolą gonitwy na ziemi lub podłodze. Łatwo dostosowują się do zmian w otoczeniu. Zwykle szybko przyzwyczajają się do jazdy samochodem i mogą ją nawet bardzo polubić. Takie maine coony mogą odbywać długie podróże ze swoim opiekunem. Koty tej rasy to zwierzęta dość ciche, nie miauczą, ale wydają szeroką gamę świergoczących dźwięków. Są kotami gadatliwymi- odpowiadają człowiekowi tymi miłymi dla ucha dźwiękami. Oczywiście, jak wszystkie koty mruczą.
Dla kogo kot rasy maine coon?
Koty tej rasy doskonale sprawdzą się w rodzinach z dziećmi, nawet bardzo gwarnych i hałaśliwych. Staną się wspaniałymi towarzyszami dziecięcych zabaw. Oczywiście trzeba zawsze dzieci uczulać na odpowiednie traktowanie zwierzęcia i uczyć, że jest to żywa istota zdolna do odczuwania bólu i zmęczenia. Zabawa małych dzieci, nawet z najłagodniejszymi i cierpliwymi zwierzętami zawsze wymaga nadzoru dorosłych. Koty będą też dobrze czuły się w rodzinach z innymi zwierzętami. Staną się też doskonałymi towarzyszami osób samotnych, zwłaszcza starszych, przebywających dużo w domu- maine coony nie znoszą samotności. Mogą żyć zarówno w małych mieszkaniach, jak i domach z ogrodem. Mogą być całkowicie domowymi kotami, jak i wychodzącymi- dostosowują się dobrze do różnych warunków. Wychodzące maine coony mogą realizować swoje zapędy łowieckie w naturze, te, które pozostają cały czas w domu, muszą mieć zapewnione odpowiednie zabawy, w czasie których będą mogły zaspokoić instynkt łowiecki. Jeśli kot jest wypuszczany na balkon, zapewnijmy odpowiednie zabezpieczenie, aby mainkun nie wypadł.
[category,29]
Pielęgnacja maine coonów
Bogata i obfita okrywa włosowa maine coonów wymaga troskliwej pielęgnacji. Chociaż ich podszerstek jest krótki to mimo to długie włosy okrywowe mogą się plątać i ulegać kołtunieniu. Kołtuny uciskają ciało, powodując odleżyny i odparzenia. Dlatego co 2-3 dni powinniśmy maine coona starannie wyczesać. Od wczesnego dzieciństwa trzeba koty przyzwyczajać do zabiegów pielęgnacyjnych, aby nie były dla nich czynnością stresującą. Zabiegom pielęgnacyjnym powinno towarzyszyć opanowane podejście opiekuna i nagradzanie maine coona smaczkami czy pieszczotami za zachowanie spokoju. Do czesania używamy specjalnych przedmiotów- metalowych grzebieni o rzadkich zębach, a okresie zwiększonego linienia trymerów lub zgrzebła. Szczególnie starannie i delikatnie wyczesujemy miejsca pod pachami i w pachwinach- włosy w tych miejscach mają tendencję do filcowania.
Mimo że maine coony nie stronią od wody, nie powinniśmy bez wyraźnej potrzeby (silne zabrudzenia sierści substancją, której kot nie powinien zlizywać, polecenie lekarza) ich kąpać. Kąpiel kota z wodoodporną sierścią nie jest sprawą prostą. Oczywiście, stosujemy wtedy specjalny szampon dla kotów, a po kąpieli starannie kota suszymy, aby nie doszło do odparzenia skóry. Maine conny, tak jak wszystkie koty dbają o futerko, myjąc je starannie językiem. Połykają przy tym wypadające w czasie toalety włosy, co sprzyja powstawaniu pilobezoarów w żołądku. Większość kotów sprawnie się ich z biegiem czasu pozbywa, wymiotując je. Uważnie sprawdzajmy, czy tak się dzieje, być może trzeba farmakologicznie wspomóc kota w pozbywaniu się pilobezoarów, aby nie doszło do niedrożności jelita. Uważnie sprawdzajmy, czy kot pozbywa się połkniętej sierści zwłaszcza w okresie linienia.
Opiekun powinien sprawdzać stan pazurków. Jeśli maine coon ma do dyspozycji odpowiedni do swojej długości drapak albo drapie korę drzew może dostatecznie ścierać pazury i oczyszczać je ze starych łusek. Jeśli kot robi to w niedostatecznym stopniu, obcinamy pazury specjalną gilotynką.
Sprawdzajmy również stan uszu- u kotów rasy maine conny, jak i u innych kotów czy psów może pojawić się świerzb uszny.
Pamiętajmy o zapewnieniu mainkunowi odpowiedniej kuwety. Dla tak dużych kotów konieczna jest naprawdę duża kuweta, aby kot mógł swobodnie obrócić w niej swoje ciało.
Żywienie kotów rasy maine coon.
Zalecenia żywieniowe dla wszystkich kotów są podobne. Są to zwierzęta mięsożerne. I właśnie taka mięsna karma powinna być im podawana. Maine coony powinny dostawać pełnowartościową, zbilansowaną karmę, zawierającą 70- 80% mięsa. Dzienna dawka powinna być podzielona na kilka porcji. Dobrze jest w żywieniu kotów rasy maine coon stosować karmę mokrą i karmę suchą. Przeważać powinna karma mokra nad suchą w proporcji 1: 9. Maine coony dobrze też przyjmują karmę BARF. Dbajmy o podawanie właściwej jakości i ilości pożywienia , aby kot nie uzyskał nadwagi. Maine coon o wadze 6 kg dziennie powinien dostawać około 300 g mokrej karmy. Jeśli podajemy pełnoporcjową, zbilansowaną karmę nie ma potrzeby jej suplementowania. Jeśli kot pozostaje pod opieką lekarską, lekarz w pewnych okresach życia może zalecić suplementowanie karmy np. chondoityną i glukozaminą wspomagającymi stawy kota tej rasy.
Zdrowie maine coonów.
Kupując kociaka tej rasy powinniśmy wybrać legalną hodowlę zarejestrowaną w Polskiej Federacji Felinologicznej. Mamy wtedy pewność, że koty dopuszczane do rozrodu są staranie selekcjonowane i przechodzą badania genetyczne. Zmniejsza się wtedy ryzyko, że u naszego kotka pojawi się jakaś choroba genetycznie uwarunkowana. Jakkolwiek maine coony są kotami odpornymi na choroby, i przeciętna długość ich życia wynosi 14- 18 lat, mogą cierpieć na pewne choroby genetyczne. Jedną z nich jest kardiomiopatia przerostowa- poważna wada serca, o różnym nasileniu. Inną chorobą o podłożu genetycznym policystowatość nerek- groźna, podstępna choroba prowadząca do śmierci. Choroba SMA- zanik mięśni kręgosłupa mimo groźnego brzmienia może doprowadzić tylko do niewielkich ograniczeń w poruszaniu się kotów.U kotów tej rasy są też możliwe genetyczne predyspozycje do wgłobienia jelita- zawsze taka przypadłość jest zagrożeniem życia i wymaga szybkiej interwencji chirurgicznej. Maine coony mają też tendencje do młodzieńczego zapalenia dziąseł. Nie leczona choroba przechodzi w stan przewlekły. należy w karmieniu kotów opierać część diety na karmie suchej- pozwala na ścieranie tworzącego się kamienia nazębnego sprzyjającego zapaleniu dziąseł.
Historia rasy maine coon.
Jest to rasa północnoamerykańska. Powstała na terenie Kanady i jest uznawana za narodową rasę Kanady. Jak doszło do powstania tej rasy nie wiadomo. Jest kilka na ten temat kilka różnych teorii.
Jedna z nich głosi, że żyjące na terenie Kanady dzikie koty skrzyżowały się z kotami typu norweskiego, które dotarły do Ameryki na łodziach Wikingów. Wynik tej krzyżówki to obecne maine coony. Inna teoria zakłada krzyżówkę kotów ze stanu Maine z szopami (ang. racoon)- stąd nazwa i charakterystyczne dla szopów pręgowanie ogona kotów tej rasy, Jeszcze inna, podobna teoria przedstawia powstanie tej rasy jako wynik krzyżówki kotów z rysiami kanadyjskimi. Teorie dotyczące krzyżówek można włożyć między bajki, gdyż z genetycznego punktu widzenia takie płodne krzyżówki nie mogą powstać. Jest też romantyczna historia dotycząca próby ucieczki do Ameryki królowej Marii Antoniny- statek odpłynął jednak bez królowej, ale na jego pokładzie było 6 angorskich kotów królowej, które w Kanadzie utworzyły krzyżówki z żyjącymi tam kotami domowymi.
Nie ma więc jasnej historii powstania tej rasy. Z pewnością powstała na terenie Kanady, a stąd stopniowo rozprzestrzeniła się po świecie. W Polsce koty tej rasy są hodowane od 1994 roku.
