Choroba lokomocyjna u psa.
|
Spis treści: |
Posiadanie psa nie musi wiązać się z licznymi ograniczeniami. Wyjeżdżając np. na urlop, opiekun nie musi koniecznie poszukiwać opieki nad psem. Może zabrać psa ze sobą. Coraz więcej miejsc wypoczynkowych otwiera się na turystów z psami lub innymi czworonogami. Wystarczy odpowiednio spakować się na wyjazd, zabrać psa do samochodu i można ruszać na wakacje. Nie zawsze jednak jest to takie proste.
Większość naszych pupili z radością wskakuje do samochodu, ciesząc się na wyjazd. Niestety, bywa i inaczej. Niektóre psy boją się jazdy samochodem- cierpią na lęk lokomocyjny. Są też takie, które cierpią na chorobę lokomocyjną.
Co to jest lęk lokomocyjny u psa?
Lęk lokomocyjny to obawa przed jazdą samochodem. Może być też strachem przed jazdą innymi środkami komunikacji. Pies nie chce wsiąść do auta. Być może boi się szumu silnika, czy odstraszają go zapachy wnętrza samochodu. Już na sam widok spakowanej walizki ucieka i chowa się w jakimś zakamarku.
Z czego się bierze lęk lokomocyjny u psa?
Lęk lokomocyjny jest najczęściej wynikiem niewłaściwej socjalizacji w okresie szczenięcym. Małe zwierzę nie zostało zaznajomione z jazdą samochodem, z zapachami związanymi z autem. To, czego czworonóg nie pozna w okresie szczenięcym, budzi obawy w starszym psie. Obawa przed jazdą samochodem może wynikać też ze złych doświadczeń psa w czasie jazdy. Może podróżował samochodem, który uległ wypadkowi? Może nieprzypięty pasami uderzył się w czasie silnego hamowania? Pies cierpiący na chorobę lokomocyjną kojarzy złe samopoczucie z jazdą samochodem. Może dlatego obawia się wsiąść do auta. Dla psa jazda może kojarzyć się z nieprzyjemną wizytą u lekarza. To też może być przyczyną lęku psa przed jazdą.
Jak się przejawia lęk lokomocyjny u psa?
W samochodzie może ze strachu szczekać lub wyć. Zdarza się bezwiedne oddawanie moczu czy kału. Przełamywanie lęku lokomocyjnego u psa nie jest sprawą prostą. Może być potrzebna pomoc behawiorysty, czy psiego psychologa. Najpierw jednak spróbujmy poradzić sobie z tym problemem sami. Spróbujmy stopniowo oswoić psa z samochodem. Otwórzmy drzwi auta i zachęćmy zwierzę do samodzielnego wejścia. Możemy psa zwabić np. smakołykiem. Niech obwącha wnętrze auta i chwilę w nim poleży. Zróbmy kilka takich prób. Niech czas przebywania psa w samochodzie będzie coraz dłuższy. Dobrze jest położyć na siedzenie ulubiony kocyk z psiego posłania, czy ulubioną zabawkę. Swojski zapach tych przedmiotów pozwoli psu poczuć się w aucie bezpieczniej. Sprawdźmy, czy lęku psa nie potęguje głośna muzyka z radia samochodowego, czy intensywny aromat zawieszek zapachowych.
Psa oswojonego z pobytem w samochodzie zabierzmy na początkowo krótką przejażdżkę. Potem czas jazdy wydłużajmy. Niektóre psy bezpieczniej się czują w specjalnych kontenerach przymocowanych np. do siedzenia w aucie. Może ich lęk będzie mniejszy, jeśli będzie podróżował na kolanach któregoś z domowników. Pies głaskany i przytulany może czuć się bezpieczniej. W niektórych przypadkach złagodzenie lęku psa następuje dopiero przy pomocy środków farmakologicznych. Mogą to być uspokajające substancje zapachowe- feromony. Niekiedy lekarz przepisuje leki uspokajające. Podajemy je zgodnie z zaleceniem lekarza. Nie podajemy swoim psom nigdy leków bez konsultacji z lekarzem weterynarii
Co to jest choroba lokomocyjna u psa?
Choroba lokomocyjna u psa polega na pojawieniu się wymiotów i nudności w czasie podróży samochodem. Nie ma to nic wspólnego z chorobą układu pokarmowego psa. Objawy wynikają z zakłócenia w odbieraniu bodźców przez różne zmysły. U mniej więcej 20% czworonogów dochodzi do wystąpienia choroby lokomocyjnej. Najczęściej pojawia się ona u młodych zwierząt- do drugiego roku życia. Wiele psów z czasem wyrasta z tej choroby, u innych pozostaje do końca życia.
Co jest przyczyną psiej choroby lokomocyjnej — choroby w podróży?
W czasie jazdy mózg psa błędnie interpretuje odbierane bodźce. Chodzi o odbiór bodźców przez błędnik i oczy. Błędnik jest częścią uchą wewnętrznego psa. Ogólnie mówiąc, umożliwia zachowanie równowagi organizmu. Błędnik pozwala określić, gdzie jest góra, gdzie dół, co daje poczucie równowagi. Umożliwia też określenie przyspieszeń liniowych- czyli, czy ciało jest w ruchu, czy nie. Kiedy pies jedzie samochodem, jego ciało (względem siedzenia samochodu) się nie przemieszcza. Taką informację błędnik psa przekazuje do mózgu. Tymczasem narząd wzroku psa rejestruje zmieniające się za szybą samochodu obrazy, co świadczy o ruchu. Informację taką otrzymuje mózg psa. Informacja przekazana do mózgu przez błędnik i narząd wzroku jest sprzeczna. Mózg psa traktuje tę niespójność informacji jako skutek zatrucia jakimś pokarmem. Dlatego przez mózgowy ośrodek wymiotów zostają pobudzone wymioty- aby pozbyć się pokarmu z toksyną. Z czasem u niektórych zwierząt mózg uczy się bagatelizować taką sprzeczność informacji. Nie są wtedy pobudzane wymioty.
Choroba lokomocyjna u psa — objawy.
Choroba lokomocyjna u psa objawia się wkrótce po rozpoczęciu podróży. Wraz z trwaniem jazdy objawy mają tendencję do nasilania się. Nasz pupil staje się senny i apatyczny lub wręcz przeciwnie- pobudzony. Nie może znaleźć sobie- miejsca, siada, wstaje, kładzie się, niespokojnie się kręci. Pies zaczyna dyszeć, ziewa nerwowo, zaczyna się ślinić, mlaskać, przełykać często ślinę. Pojawiają się nudności i wymioty. U zwierzęcia zostaje przyśpieszony oddech, a czasem też i tętno. Pies może zacząć wykazywać oznaki osłabienia. Te objawy nie zagrażają życiu zwierzęcia i ustaną, kiedy zakończy się podróż.
Choroba lokomocyjna — jak możemy pomóc psu?
Do podróży z psem cierpiącym na chorobę lokomocyjną trzeba się odpowiednio przygotować. Przede wszystkim nie należy psa karmić przez 4- 6 godzin przed podróżą. Pies nie może być głodny, ale nie może mieć zanadto wypełnionego żołądka. To rozwiąże problem obfitych wymiotów. Można zabezpieczyć siedzenie auta chłonną matą, a dodatkowo wziąć ze sobą ręczniki papierowe i wodę. Przed jazdą należy wyprowadzić psa na dłuższy spacer. Zadbajmy, aby pies miał wygodne miejsce w czasie podróży. Aby ograniczyć nasilenie problemu wymiotów, powinniśmy jechać niezbyt szybko i delikatnie. Dobrze jest zabezpieczyć psa z chorobą lokomocyjną przed bezwładnym przesuwaniu się po siedzeniu.
Objawy choroby lokomocyjnej u psa są zwykle mniej nasilone, jeśli w samochodzie jest chłodno. Ważne jest też zapewnienie wyrównania różnicy ciśnień, uchylając odrobinę szybę w swoim samochodzie. Nie otwierajmy zanadto okna, bo nasz pupil może przez nie wyskoczyć. Może też wystawiając głowę narazić się na chorobę uszu, czy kontuzję oczu. W czasie podróży z psem cierpiącym na chorobę lokomocyjną należy robić częste postoje. W czasie postoju powinniśmy pozwolić psu napić się zimnej wody. Nie dajemy mu nic do jedzenia, chociaż jakiś pojedynczy suchy smakołyk możemy psu zaproponować. Pamiętajmy, że pies z chorobą lokomocyjną nie jest w stanie zapanować nad swoimi objawami. Jeśli wymiotuje i pobrudzi nam samochód, nie denerwujmy się na niego. Dla psa to przecież nie jest komfortowa sytuacja. Nasz spokojna reakcja uspokaja psa z chorobą lokomocyjną. Krzyki i okazywanie dezaprobaty mogą przyczynić się do powstania lęku lokomocyjnego. Nieprzyjemne doznania z powodu choroby lokomocyjnej u psa często leżą u podstaw lęku lokomocyjnego u psa. Niekiedy objawy choroby lokomocyjnej u psa są tak nasilone, że utrudniają podróż. Mimo największych starań opiekuna, aby podróż była dla psa jak najmniej uciążliwa, pies nadal wymiotuje. Wtedy dobrze jest poprosić o pomoc lekarza weterynarii. Z pewnością poleci jakiś lek zmniejszający nasilenie objawów choroby lokomocyjnej u psa. Nigdy nie podajemy psu leków bez konsultacji lekarskiej. Nigdy też, pod żadnym pozorem nie podajemy leków dla ludzi. Psy mają trochę inny metabolizm niż ludzie i lekarstwa dla ludzi mogą im zaszkodzić.
Podsumowanie
Należy rozróżniać lęk lokomocyjny od choroby lokomocyjnej. Lęk lokomocyjny ma podłoże psychiczne bądź behawioralne. Choroba lokomocyjna wynika z zaburzenia funkcji interpretacyjnych mózgu psa. Obydwie przypadłości mogą być ze sobą powiązane. Często nieprzyjemne doznania psa cierpiącego na chorobę lokomocyjną mogą być przyczyną lęku lokomocyjnego.
