|
Spis treści: |
West highland white terrier często nazywane pieszczotliwie westie- to małe, białe pieski, o zwodniczym wyglądzie pluszowego misia, ponieważ mają silny temperament, skłonność do psot i do posiadania własnego zdania.
Cechy charakterystyczne wyglądu west highlanda white terriera
West highland terrier to rasa małych piesków. Dorosłe samce osiągają w kłębie wysokość 25- 30 cm, a suczki 23-28 cm. Waga samców waha się w granicach 7- 10 kg, a samiczek 6- 7 kg. Ich ciało jest mocne, muskularne i proporcjonalnie zbudowane. Na głowie osadzonej prawie pod kątem prostym w stosunku do mastwnej szyi znajduje się trójkątne, stojące uszy. Kufa zwężająca się Nos dość duży, czarny. Oczy szeroko rozstawione, duże, bardzo ciemne. Nad nimi znajdują się bujne brwi, nadające fizjoomii westa szelmowski wygląd. Szczęki masywne z dość dużymi zębami. Grzbiet o prostej linii, umięśniony. Klatka piersiowa szeroka, mocno ożebrowana. Nogi krótkie, mocno umięśnione. Poduszeczki według wzorca rasy muszą być całkowicie czarne. Ogon krótki- do 15 cm długości, sztywny, noszony pionowo do góry.
Ciało pokryte dwuwarstwowym futrem o śnieżnobiałym kolorze. Nie mogą występować na sierści jakieklowiek przebarwienia czy znaczenia. Sierść skład się z podszerstka i włosów okrywowych. Podszestek jest wełnisty, bardzo miękki i dość obfity, pełni funkcje termoizolacyjną. Włosy okrywowe mają do 5 cm długości, nieco dłuższe s na głowie i klatce piersiowej, a krótsze na uszach i kończynach. Włosy okrywowe są szorstkie.
[category,99]
Charakter west highlanda white terriera.
Wszystkie terriery to psy myśliwskie o nieustaszonym duchu i westie też taki jest. Niezwykle temperamentny, żywiołowy, wesoły i bystry, a jednocześnie wykazujący niezależność i skłonność do realizowania własnego zdania i własnych pomysłów. Terriery te wyglądając jak pluszowe maskotki, nie są skłonne długo przebywać na kolanach opiekuna. Skłaniają go do zabawy i aktywności. Uwielbiają spacery, gonitwy, tropienie, węszenie i penetrowanie różnych zakątków. Jest przecież uznany z psa myśliwskiego, ma mocno wykształcony instynkt łowiecki i olbrzymią potrzebę ruchu. Na spacerach może wyrwać się ze smyczy i pogonić za potencjalną ofiarą. Pobudzony np. określonym zapachem czy wyglądem. Oczywiście odpowiednie szkolenie minimalizuje takie zachowania west highlanda white.
Jeśli mieszka razem z innymi zwierzętami, zwykle nawiązuje z nimi bardzo przyjazne relacje, tłumiące w stosunku do nich jego instynkt łowiecki. Potrafi zaprzyjaźnić się z kotem, papugą czy domowym gryzoniem. W stosunku do obcych psów jest nastawiony negatywnie i często wchodzi z nimi w konflikty. Jest nieustraszonym wojownikiem, może wchodzić w bójki nawet z dużo większymi przeciwnikami. Odpowiednie szkolenie może wyeliminować takie zapędy west terrierów. Westie bardzo przywiązuje się do opiekunów i uwielbia pieszczoty i przytulanki. Nie ma w rodzinie faworyzowanej osoby, wszystkich członków rodziny obdarza bezgraniczną miłością. Potrafi chodzić za swoim panem krok w krok, oczekując na chwilę uwagi. Nie jest przy tym natarczywy, nie wymusza sobą zainteresowania, ale bardzo chętnie je przyjmuje. Wobec ludzi, z którymi mieszka i z innymi znanymi mu, west highlandy white terriery są łagodne, przyjacielskie i życzliwe. Wobec obcych jest nieufny i traktuje ich z dystansem. Dlatego okazuje się dobrym stróżem.
West terriery nie są zbytnio szczekliwe, ale znudzone i sfrustrowane mogą stać się męczącymi szczekaczami. To również odpowiednim szkoleniem da się zminimalizować. Highlandy white terriery nie lubia same zostawać. Niekiedy rozwija się u nich lęk separacyjny skutkujący dłudotrwałym szczekaniem czy niszczeniem różnych przedmiotów. Westy są zwierzętami bystrymi, inteligentnymi. o dobrej pamięci co sprawia,że dość łatwo je wyszkolić.
Wychowanie i szkolenie west highlanda white terriera
West highlandy są psami mysliwskimi. Zanim stały się psami rodzinnymi, mieszkającymi w domach i śpiącymi na kanapie brały udział w polowaniach. Drzemie w nich instynkt łowiecki, determinujący pewne ich zachowania, niekoniecznie pożądane przez opiekunów. Mogą na spacerze wyrwać się opiekunowi i ruszyć w pogoń za potencjalną ofiarą, co może skończyć się dla terriera tragicznie, a dla opiekuna przysporzyć wiele stresu. Łatwo też konfliktują się z obcymi psami- drzemie w nich wielki duch walki. Są nieustraszone nawet w starciu ze znacznie większym przeciwnikiem. Wykazują się też dużą niezależnością i skłonnością do forsowania własnego zdania w relacjach z opiekunem. Taka asertywność i niezależność myślenia to też spuścizna po czasach udziału w polowaniach. W pogoni za ofiarą, bez kontaktu z właścicielem musiały samodzielnie podejmować decyzje. Dlatego, aby nasz biały terrier stał się posłusznym i respektującym zasady życia z opiekunem, musi być odpowiednio socjalizowany i przynajmniej w zakresie podstawowym przeszkolony.
Westie mają mocny charakter i skłonność do niezależności. Wymagają więc stanowczego i bardzo konsekwentnego opiekuna. Ich socjalizacja zaczyna się od bardzo wczesnego dzieciństwa, Pewnych zasad życia z innymi psami uczy się szczeniak od matki i rodzeństwa. Kiedy trafia do rodziny opiekuna, należy dalej szczenię socjalizować. Dobrze zapoznać je z różnymi sytuacjami, ludźmi, różnymi zwierzętami, zapachami, dźwiękami, jednym słowem z jak największa ilością bodźców. W przyszłości znane mu już bodźce nie będą wywoływały nerwowych reakcji, lęku lub agresji. Dobrym pomysłem jest posłanie terriera do "psiego przedszkola", gdzie kontakt z wieloma obcymi pieskami nauczy naszego pupila nawiązywania z nimi przyjacielskich relacji. Highland white terriery mają doskonałą pamięć. Są więc idealnymi zwierzętami do nauki i szkolenia. Uczą się szybko i chętnie współpracują z opiekunem, ale pojawiają się też problemy.
Westie szybko się nudzą, trzeba je pozytywnie motywować np. smakołykiem, lub pochwałą, pieszczotą. Mają mocny charakter, są uparte i mogą próbować forsować własne zdanie i pomysły w relacji z właścicielem. Dlatego opiekun i cała rodzina musi być bardzo stanowczy i konsekwentny. West terier może wykorzystać słabość i niezdecydowanie opiekuna do narzucenia domownikom własnych zasad, zwłaszcza kiedy wpajane zasady nie podobają się pieskowi. Możemy wtedy wychować despotycznego tyrana, na którym wymuszenie posłuszeństwa będzie niezmiernie trudne. Ma przecież doskonałą pamięć i nie zapomni, że człowiek raz mu uległ. Powinniśmy też uczyć terriera ograniczania szczekania. Pamiętajmy, aby szkolenie było połączone z różnorodną aktywnością i stosowaniem dużej ilości pochwał i nagród. Nagrodą może być krótka zabawa lub smakołyk (uważajmy na możliwą nadwagę naszego pupila). Zresztą, najlepsze wyniki wychowawcze uzyskuje się, dzięki nawiązaniu z podopiecznym więzi, opartej na zaufaniu i przyjaźni.
[category,137]
Dla kogo west highland terrier?
Decyzja o adopcji highland white terriera powinna być przemyślana i podjęta po zapoznaniu się z informacjami o tej rasie. Są to pieski wymagające dużej dawki aktywności fizycznej i stanowczego, konsekentnego traktowania. Osoby chętne do takiej aktywności i konsekwencji, posiadające dostateczną ilością czasu jak najbardziej mogą znaleźć oddanych przyjaciół w west terrierach. Są więc to psy dla aktywnych rodzin lub starszych aktywnych osób. Hoghland white terriery doskonale odnajdują się w rodzinach z dziećmi, stając się niestrudzonymi towarzyszami zabaw z dziećmi. Lepiej będą dogadywały się z dziećmi starszymi, nauczonymi właściwego obchodzenia się z psem. Małe dzieci, zbyt nieuważnie i spontanicznie traktujące pieska, mogą wyrządzić mu krzywdę. Warto też wiedzieć, że west terriery są pamiętliwe i źle traktowane przez dzieci mogą czuć do nich niechęć.
Możliwe problemy zdrowotne west highlandów terrierów.
West terriery są rasą psów zdrowych i długowiecznych. Żyją do 16 lat, a dobrze zaopiekowane, do starości mogą być radosne i aktywne. Żeby uniknąć chorób genetycznych, powinniśmy kupować białe terriery z renomowanych hodowli zarejestrowanych w Polskim Związku Kynologicznym. Do rozrodu wybierane są psy po przeprowadzonych testach DNA. Pozwala to na wykluczenie nosicieli wadliwych genów, jako rodziców. Jedną z takich chorób może być choroba Krabbego mająca podłoże neurologiczne i prowadzące do wczesnej śmierci zwierzęcia. Inną chorobą typową dla westów jest aseptyczna martwica kości udowej. Highlandy white terriery mogą też zapadać na choroby będące skutkiem niewłaściwej diety lub pielęgnacji. Należą do takich chorób- przewlekłe zapalenie wątroby, niewydolność nerek, odkładanie się kamienia nazębnego i alergia pokarmowa.
[category,90]
Pielęgnacja west highlanda white terriera.
Jeżeli chcemy utrzymać lśniącą biel sierści naszego terriera, musimy się trochę postarać. Nie ma konkretnych wskazań, co do częstotliwości kąpieli, po prostu kąpiemy w miarę potrzeb. Stosujemy szampon dla psów szorstkowłosych, a jeśli westie ma skłonności do alergii, wybieramy szampon hipoalergiczny. Najlepiej codziennie powinniśmy wyczesywać naszego terriera. Chociaż ma dwuwarstwową sierść, praktycznie nie linieje- luźny podszerstek powinniśmy wyczesywać furminatorem. Dobrze jest skorzystać z usług groomera. Możemy to zrobić jeszcze we wczesnym dzieciństwie pieska, w okresie socjalizacji. Wówczas w przyszłości będzie w czasie wizyt u groomera spokojniejszy- sytuacja będzie już mu znana. Groomer może w razie potrzeby skrócić sierść (nigdy nie golimy westie). Wystarczą wizyty u groomera co 2- 3 miesiące. Co tydzień kontrolujemy stan oczu, uszu i pazurów.
Żywienie highland white terriera
Karma dla westie powinna być wysokiej jakości, pełnoporcjowa z dużą zawartością mięsa. Najczęściej korzystamy z gotowych karm suchych i mokrych. Na opakowaniu takich karm jest zamieszczona informacja dotycząca ilości karmy przewidzianej dla psa o określonej masie ciała. Jeśli piesek jest skłonny do alergii pokarmowej stosujemy karmę hipoalergiczną. Dzienna rację pokarmową rozdzielmy na dwie porcje dla dorosłych terrierów, a dla szczeniąt na trzy lub cztery podawane o określonej porze dnia. Pamiętajmy, że pełnoporcjowa karma podawana w odpowiedniej ilości nie wymaga suplementowania.
Jeśli zdecydujemy się na przygotowywane w domu posiłki dla pieska musimy je suplementować wapniem i witaminami. Powinny zawierać około 60 g mięsa. Dodajemy też olej z łososia między innymi dla dobrej kondycji okrywy włosowej białego teriera. Starajmy się nie przekraczać ustalonych dziennych dawek pożywienia, bowiem w przypadku małych piesków bardzo łatwo o nadwagę. A jej skutki są groźne dla zdrowia, skracają długość życia i zmniejszają jego komfort. Jeśli decydujemy się na np. nagradzanie psa psimi smakołykami, uwzględnijmy je w dziennej dawce karmy. Pamiętajmy o zapewnieniu pieskowi nieograniczonego dostępu do świeżej, czystej, zimnej wody. Jeśli pojawiają się problemy żywieniowe, koniecznie udajmy sie po poradę do lekarza weterynarii.
Historia rasy highland white terriera
Przodkiem west highland white był cairn terrier. Czasami zdarzały się w miotach białe szczenięta. Były traktowane przez hodowców jako niepełnowartościowe i zwykle uśmiercane. Ale zdarzyła się prawdopodobnie pewna historia, która zmieniła losy białych terrierów. Otóż pod koniec XIX wieku pewien szkocki lord- Edwadr Malcolm z Polltalloch przypadkiem na polowaniu zastrzelił swojego ukochanego, rudego terriera, biorąc go za lisa. To traumatyczne doświadczenie nasunęło mu pomysł hodowli terrierów, których barwa znacząco odbiegałaby od barwy płowej zwierzyny. I zaczął hodować białe terriery. Początkowo były nazywane poltalloch terrierami. W roku 1909 została wprowadzona nazwa west highland white terrier. Nazwa wywodzi się od górzystego regionu w Szkocji- West Highland, skąd westie się wywodzą. Początkowo były używane do polowań i tępienia gryzoni w obejściach ludzkich. Przed I wojną światową trafiły do Ameryki, gdzie znalazły wielu miłośników, a ponownie popularną rasą stały się w krajach anglosaskich w latach 90 XXwieku. Wtedy też trafiły do Polski. Do tej pory są w Polsce dość popularne. Mamy kilka hodowli west highlandów white zarejestrowanych w FCI. Szczenię białego teriera z takiej hodowli kosztuje około 5000 zł.
