Pies faraonów — maltańczyk. Wszystko, co musisz wiedzieć o psach tej rasy
|
Spis treści: |
Maltańczyki zwane inaczej biszonami maltańskimi zaliczane są przez FCI (Federation Cynologique Internationale), czyli Międzynarodową Federację Kynologiczną do grupy psów do towarzystwa.
Cechy charakterystyczne wyglądu maltańczyka.
Maltańczyki to małe pieski. Wysokość w kłębie samca wynosi 21- 25 cm, a samiczki 20-23 cm. Zarówno pieski, jak i suczki ważą od 2 do 4 kg. Żyją od 13 do 16 lat. Ich futerko składa się z samych włosów okrywowych, nie mają podszerstka. Dlatego nie linieją. Sierść według wzorca FCI powinna być biała, ewentualnie o odcieniu kości słoniowej. Włosy są długie do 20 cm, proste i miękkie. Okrywa włosowa obfita, jedwabista. Włosy kędzierzawe dopuszczane tylko na łapach. Nos, wargi i poduszki łap zabarwione na czarno. Duże, błyszczące oczy są koloru czarnego, również czarna jest ich oprawa. Nad oczami, włosy układają się w długie pasemka przypominające kłosy. Dodają maltańczykowi wiele uroku i wyrazu. Głowa tych psów jest dosyć szeroka, kufa (pysk) średniej długości. Uszy trójkątne, u nasady uniesione, w dalszej części wiszące i przylegające. Pokryte długimi włosami. Ogon niezbyt długi, wysoko osadzony, zagięty, pokryty długimi włosami.
Charakter maltańczyka
Pieski małe ciałem, ale z wielką energią i radością życia. Maltańczyk potrafi skutecznie rozproszyć smutki opiekunów. Z natury dość spokojny, bardzo przywiązuje się do opiekuna. Jest najbardziej szczęśliwy, kiedy znajduje się w towarzystwie opiekuna. Uwielbia pieszczoty, głaskanie, przytulanie, leżenie na kolanach właściciela. Podąża za nim krok w krok, ale rzadko natarczywie domaga się uwagi. W stosunku do obcych nie są agresywne, trzymają się na dystans. Kiedy przekonają się o przyjaznych zamiarach obcej osoby, obdarzają ją zaufaniem, zwykle zapraszając do wspólnej zabawy. Zabawa to żywioł maltańczyków. Są zawsze spragnione aktywności ruchowej. Uwielbiają spacery, bieganie, zabawy węchowe. Są wtedy wulkanem energii, żywiołowe i wesołe. Nie znaczy to wcale, że codziennie potrzebują bardzo intensywnego ruchu, często zadowalają się spacerami, ale nieco dłuższymi niż np. dookoła bloku. Doskonale adaptują się do różnych warunków mieszkaniowych, dobrze się czują w małym mieszkaniu, jak i w domku jednorodzinnym. Jeśli mają do swojej dyspozycji podwórko lub ogród, z zapałem zajmują się patrolowaniem terenu. Są zwykle cichymi psami, nie wyją ani przesadnie szczekają. Patrolując swój teren, mogą ogłaszać posiadanie swojego terytorium szczekaniem. Wchodzą w przyjazne relacje z innymi zwierzętami. Nie wykazują agresywnych zachowań na spacerze w stosunku do innych psów (jest to częste u psów małych ras). Maltańczyk bardzo przywiązuje się do opiekunów, pozostawiony na dłużej w samotności cierpi, szczeka i piszczy pod drzwiami, mogą pojawić się objawy lęku separacyjnego. Potrafi wtedy dokonać niezłych zniszczeń w mieszkaniu np. zerwać firanki, czy pogryźć buty. Zostawiany często na długie godziny może popaść w depresję. Nie należy karcić maltańczyka ze względu na delikatną psychikę.
Wychowanie i szkolenie maltańczyka.
Z wychowaniem maltańczyka poradzi sobie nawet początkujący opiekun. Z tego względu maltańczyk jest idealnym pierwszym psem dla opiekuna. Jest pieskiem inteligentnym i bystrym. Chętnie i szybko uczy się komend i różnych sztuczek. Uważnie słucha opiekuna i radośnie wypełnia jego polecenia. Nigdy nie należy karcić maltańczyka, jest bardzo wrażliwy. Już podniesiony głos właściciela jest dla niego dotkliwą karą. Karcony, staje się lękliwy, nieufny i wycofany. Nie znaczy to, że nie należy oczekiwać i egzekwować od niego posłuszeństwa, ale trzeba w spokojnej atmosferze wyznaczyć maltańczykowi granice możliwych zachowań. Opiekun musi być konsekwentny, inaczej, jak wszystkie inteligentne psy, maltańczyk wyczuje słabość opiekuna i będzie chciał postawić na swoim. Wtedy wymuszenie posłuszeństwa będzie znacznie trudniejsze. Wyjątkowo sprytne i zwinne, a także łatwo uczące się zwierzęta można przyuczać do psich sportów takich jak agility- pies prowadzony komendami głosowymi pokonuje nieznany sobie wcześniej tor przeszkód, obedience- sport oparty na pracy zespołowej psa i jego właściciela, będącej wynikiem treningu posłuszeństwa. Można też brać udział w dog dancing, czyli psim tańcu. Maltańczyki od wczesnego wieku szczenięcego powinny być umiejętnie socjalizowane- będą mniej lękliwe wobec innych zwierząt i ludzi i w mniejszym stopniu ulegające stresowi. Szczeniak uczy się pewnych zachowań od matki i rodzeństwa. Nie należy więc zbyt wcześnie odstawić szczeniaka od matki.
Dla kogo maltańczyk?
Jest to dobry wybór dla większości osób. Często wybierany jako pies dla rodziny z dziećmi. Jest skłonny do zabawy, przyjazny, wesoły, nieagresywny. Stanie się doskonałym towarzyszem i przyjacielem dla nieco starszych dzieci, które potrafią traktować maltańczyka delikatnie. Małe dzieci trzeba uczyć delikatnego traktowania zwierzęcia. Inaczej mogą zrobić mu krzywdę- są to przecież małe i kruche zwierzęta. Maltańczyk doskonale nadaje się też do towarzystwa starszej osoby, pod warunkiem że jest ona w stanie poświęcić mu dostatecznie dużo czasu.
Pielęgnacja maltańczyka
Ze względu na białą, długą sierść maltańczyki wymagają codziennej pielęgnacji. Należy je codziennie wyczesywać najlepiej szczotką typu pudlówka. Inaczej szybko pojawią się sfilcowania zwane kołtunami, których rozplatanie jest mocno uciążliwe. Po forsownych spacerach, kiedy do futerka mogą przyczepiać się igły sosny, liście, nasiona konieczne jest wyczesywanie, nawet jeśli wcześniej już taki zabieg był wykonany. Można dla ułatwienia rozczesywania długich włosów używać specjalnej oliwki. Częstotliwość kąpieli zależy od konkretnych potrzeb, ale nie powinno się kąpać piesków rzadziej niż raz w miesiącu, a wystawowe maltańczyki raz w tygodniu. Używamy szamponu i odżywek dla psów z białą sierścią. Po kąpieli starannie wysuszmy futerko- pamiętajmy, że nie ma termoizolacyjnego podszerstka. Dużo uwagi poświęcajmy pielęgnacji uszu i oczu maltańczyka. Z wnętrza uszu należy sukcesywnie usuwać włoski. Pielęgnacja futerka wokół oczu i pyszczka polega na przemywaniu solą fizjologiczną lub specjalnymi płynami. U maltańczyków jest tendencja do tworzenia się w tych okolicach ciemnych przebarwień futerka. Być może wynikają przebarwienia z kwaśnego pH łez i śliny. Jeśli jest taka potrzeba, przycinajmy pazurki- tego zabiegu częściej potrzebują pieski mało spacerujące, nie ścierają wtedy pazurków. Maltańczyki mają skłonności do odkładania kamienia nazębnego- przyzwyczajajmy już małe szczenięta do mycia zębów.
Dbajmy o to, aby włoski nie wchodziły do oczu- pobudzają łzawienie i mogą prowadzić do stanów zapalnych spojówek. Latem zwykle potrzebne jest przystrzyżenie futerka. Możemy skorzystać z usług psiego fryzjera groomera lub wykonać postrzyżyny samodzielnie. Jeśli psia fryzura nie będzie perfekcyjna, nie wpadajmy w panikę- wkrótce włosy odrosną.
Żywienie maltańczyka.
Karma dla maltańczyka powinna być wysokiej jakości, pełnoporcjowa z dużą zawartością mięsa. Najczęściej korzystamy z gotowych karm suchych i mokrych. Na opakowaniu takich karm jest zamieszczona informacja dotycząca ilości karmy przewidzianej dla psa o określonej masie ciała. Dzienna rację pokarmową rozdzielmy na dwie lub trzy porcje podawane o określonej porze dnia. Pamiętajmy, że pełnoporcjowa karma podawana w odpowiedniej ilości nie wymaga suplementowania. Jeśli zdecydujemy się na przygotowywane w domu posiłki dla pieska, musimy je suplementować wapniem. Powinny zawierać około 60 g mięsa. Dodajemy też olej z łososia między innymi dla dobrej kondycji okrywy włosowej maltańczyka. Starajmy się nie przekraczać ustalonych dziennych dawek pożywienia, dlatego że w przypadku małych piesków bardzo łatwo o nadwagę. A jej skutki są groźne dla zdrowia, skracają długość życia i zmniejszają jego komfort. Jeśli decydujemy się np. na nagradzanie psa psimi smakołykami, uwzględnijmy je w dziennej dawce karmy. Pamiętajmy o zapewnieniu pieskowi nieograniczonego dostępu do świeżej, czystej, zimnej wody. Jeśli pojawiają się problemy żywieniowe, koniecznie udajmy się po poradę do lekarza weterynarii.
[category,99]
Możliwe problemy zdrowotne maltańczyka
Maltańczyk to rasa psów zdrowych i długo żyjących. Niemniej pewne choroby i skłonności do określonych chorób możemy spotkać u psów tej rasy. Jak u większości małych psów, mają niekiedy wypadanie rzepek kolanowych. Z tego powodu dbajmy o właściwą wagę naszego pieska- nadwaga sprzyja tej bolesnej przypadłości. Powstrzymujmy też psy od zeskakiwania np. ze schodów czy kanapy. Dla maltańczyków kanapowców możemy zainstalować specjale schodki do wchodzenia i schodzenia z kanapy. Wiele maltańczyków ma szpecące brązowe zacieki pod oczami i w okolicy warg. Powstają przez kwaśny odczyn łez i śliny. Nadmierne łzawienie może wynikać z alergii lub zapalenia spojówek. Te przypadłości są u nich częste. Należy przemywać zacieki specjalnym płynem i pielęgnować dobrą kondycję oczu. Niekiedy u maltańczyków występuje syndrom WSDS- zespół drżenia białych psów, objawiający się sporadycznymi, niewielkimi drgawkami. Możliwa jest też genetycznie uwarunkowana skłonność do alergii, hipoglikemii, zawężania tchawicy. U piesków tej rasy występuje też duże ryzyko wad serca. Aby uniknąć chorób naszych pupili, kupujmy pieski w uznanych hodowlach zarejestrowanych w Polskim Związku Kynologicznym. Zwierzęta są tam starannie dobierane do rozrodu, tak aby nie powielać w pokoleniach potomnych chorób determinowanych genetycznie. Jednym z kryteriów dopuszczenia do rozrodu jest dobry wynik badań genetycznych.
[category,185]
Historia rasy
Maltańczyki to jedna z najstarszych ras psów. Towarzyszą ludziom już od około 3 tysięcy lat. Ponoć żyły już na dworach faraonów, ponad 1200 lat p.n.e. Geneza nazwy nie została jednoznacznie wyjaśniona. Są na ten temat różne teorie. Jednak nie wydaje się, aby psy tej rasy pochodziły z Malty, a taki związek ich nazwa sugeruje. Najprawdopodobniej wywodzą się z wyspy Mijet na Adriatyku- kiedyś nazywano tę wyspę Melita. Na skutek nieporozumienia wzięto ją za Maltę i małe , białe pieski nazwano w XVI wieku maltańczykami. Zachwycali się nimi przez wieki ludzie z różnych warstw społecznych, w tym arystokracja i królowie. Te urocze, bajkowe pieski stanowiły ozdobę eleganckich dam, a ciepło ich ciała było zbawienne w nieogrzewanych pomieszczeniach. Były ulubieńcami takich królów jak Maria Antonina- królowa Francji, cesarzowa francuska Józefina Bonaparte, brytyjska królowa Wiktoria, czy król Anglii- Henryk VIII.
W Polsce pierwsze wzmianki o maltańczykach pochodzą z 1320 roku. Jednym z bardziej znanych polskich przedstawicieli tej rasy był Kasperek, przywieziony w 1791 roku z Wiednia dla starościny Anny Szaniawskiej. Poeta Jan Ursyn Niemcewicz uwiecznił go w utworze "Oda do Kasperka". O innym maltańczyku Jan Andrzej Morsztyn napisał wiersz "Nagrobek Perlisi". Pierwszy wystawowy polski maltańczyk- Sułtan został zaprezentowany na wystawie psów w 1900 roku. Pierwsza powojenna, znana też za granicami Polski hodowla maltańczyków "Biała Chryzantema"została założona w 1953roku. Z hodowli tej wywodzi się wielu championów, a także interchampionów.
