|
Spis treści: |
Dobermany to duże, towarzyskie i pojętne psy. Ta rasa psów znajduje się w piątce najbardziej inteligentnych psów na świecie. Niestety ma często złą opinię, ponieważ niektórzy właściciele nie wychowują go na psa przystępnego o właściwym zachowaniu socjalnym. Właściwie prowadzony doberman to pies, który jest wspaniałym towarzyszem dla całej rodziny. Dobermany nie są psami dla każdego. Jeśli rozważasz kupno lub adopcję psa tej rasy zapoznaj się z przedstawionymi poniżej informacjami.
Wygląd psa rasy doberman
Dobermany to piękne, eleganckie, muskularne psy o imponującym i dumnym wyglądzie. Zaliczane są do psów o średniej wielkości. Dorosły samiec osiąga w kłębie wysokość 68-72 cm, a samica 63- 68 cm. Masa ciała mieści się w granicach 35- 72 kg, samice są oczywiście nieci lżejsze od samców. Sierść psa tej rasy jest jednowarstwowa, brak podszerstka. Włosy są krótkie, bardzo gęste i twarde. Sierść jest błyszcząca i mocno przylega do ciała. Umaszczenie dobermana jest najczęściej czarne podpalane. Zdarzają się dobermany o czekoladowym umaszczeniu z kasztanowym podpalaniem. Podpalanie uw obu wersjach umaszczenia występuje na kufie, dolnej części szyi, klatce piersiowej, na nadgarstkach, śródstopiu, wewnętrznej stronie ud i ramion i na spodzie ogona. Bardzo rzadko spotyka się dobermany o ubarwieniu błękitnym i białym. Takie ubarwienie nie jest uznawane przez europejskie związki kynologiczne. Mimo muskularności sylwetka wygląda na delikatną. Jest wpisana w kwadrat. Głowa dobermana jest dość długa, ale z zachowaną proporcją do długości ciała. Kufa głęboka. Oczy psa tej rasy są owalne, średniej wielkości o bystrym wyrazie. Kolor oczu ciemny, u błękitnych i białych dobermanów mogą być one niebieskie. Powieki mocno przylegają do gałek ocznych. Uszy wysoko osadzone, średniej wielkości, zwisające po bokach głowy. Ich przednia krawędź przylega do policzków psa. Kiedyś praktykowano przycinanie uszu i obcinanie ogonów szczeniakom dobermana. Zabieg ten nosi nazwę kopiowania. Panowało bowiem przekonanie, że doberman musi wyglądać groźnie. Aby więc wyostrzyć wygląd psa, przycinano uszy tak, aby były spiczaste i postawione do góry. Takie ustawienie uszu miało też ułatwić odbiór dźwięków i zwiększyć czujność dobermana jako psa obronnego. W Polsce w 2012 roku przyjęto ustawę zakazującą okaleczania zwierząt przez przycinanie uszu i ogonów. W większości krajów europejskich takie zakazy też funkcjonują. Trufla nosowa czarna, ale u błękitnych i białych dobermanów może mieć jaśniejszą pigmentację. Szyja psa dość długa i wdzięcznie wygięta, dodaje sylwetce subtelności. Tułów mocny o dobrze wysklepionej klatce piersiowej. Ogon dość długi, wysoko osadzony. Kończyny proste, smukłe, muskularne.Łapy okrągłe o zwartych palcach. Doberman jest psem poruszającym się swobodnie, bez widocznego wysiłku.
Charakter psa rasy doberman.
Dobermany to psy wcześniej wyłącznie obronne. Od czasu kiedy zaprzestano u nich kopiowania uszu i ogona zyskały mniej groźny wygląd. Zaczęto częściej wykorzystywać dobermany jako psy, towarzyszące, rodzinne. Psy tej rasy mają bardzo silny charakter i są bardzo sprawne fizycznie. Stworzono tę rasę jako psy obronne. Były więc agresywne, cięte, o niskim progu pobudliwości. W miarę rozwoju hodowli te cechy dobermana zostały znacznie złagodzone. Dzisiejszy doberman jest psem o znacznie łagodniejszym charakterze, bardziej zrównoważonym, ale nadal silnym. Aby pies wykazywał zrównoważone zachowanie jego rozwój psychiczny musi się odbyć prawidłowo. Szczenięta od pierwszych tygodni życia muszą być socjalizowane. Dobermany bardzo przywiązują się do swojego opiekuna. Są psami jednego pana. Tylko jedna osoba w rodzinie staje się ich przewodnikiem. Pozostałych domowników traktują po przyjacielsku. Potrzebują kontaktu z człowiekiem. Lubią być w centrum zainteresowania swojego opiekuna. Mogą domagać się jego czułości, uwagi i względów. Same też potrafią okazywać czułość i miłość wobec opiekuna. Doberman często bywa zazdrosny o uwagę i względy opiekuna. Pies tej rasy jest bardzo uczuciowy. Bardzo źle znosi zmianę opiekuna. Pozostawiony samotnie na długie godziny tęskni i czuje się sfrustrowany. Może wykazywać objawy lęku separacyjnego. Dobrze jest na takie rozstania zapewnić mu zajęcie np. zostawić kule smakule. Doberman wobec dzieci w rodzinie jest przyjacielski i opiekuńczy. Jednak nigdy nie zostawiamy dobermana z dziećmi bez nadzoru dorosłych. Nie przepada za obcymi dziećmi. Jest to pies o silnym instynkcie terytorialnym. Obcych ludzi doberman traktuje z rezerwą i dystansem. W stosunku do innych zwierząt dobermany nie są towarzysko usposobione. Tolerują, a nawet mogą być mocno zaprzyjaźnione ze zwierzakami z którymi się wychowują. Obce psy i kotytraktuje z dystansem, a nawet z agresją. Skłonność do dominacji u dobermana sprawia, że ma on trudność z akceptacją innego psa, zwłaszcza tej samej płci na jego terenie. Dobrze zsocjalizowany doberman może zaakceptować inne psy, a nawet się z nimi zaprzyjaźnić. Pies tej rasy pozbawiony możliwości bliskiego kontaktu z ludźmi oraz innymi zwierzętami może stać się agresywny. Dobermany to psy bardzo inteligentne, pojętne i szybko się uczące. Mają doskonałą pamięć. Nie zapomną wyrządzonej mu krzywdy. Potrzebują dużo ruchu. Można nawet powiedzieć, że doberman ma duszę sportowca. Wymaga aktywnych spacerów. Można go angażować w uprawianie wspólnie z opiekunem psich sportów. Doberman jest psem bardzo odważnym i czujnym. Ma niski próg pobudzenia, dlatego szybko może podjąć decyzję o ataku na intruza. Doskonale nadaje się do stróżowania. Nie jest przy tym hałaśliwy. Ze względu na wspaniały węch dobermany mogą być wykorzystywane jako psy gruzowiskowe i lawinowe. Najczęściej jednak są psami rodzinnymi.
Wychowanie i szkolenie dobermana
Szkolenie dobermana wymaga czasu i jest dużym wyzwaniem dla swojego opiekuna. Przede wszystkim edukację psa należy zacząć od socjalizacji. Muszą być uczone już jako szczenięta tolerancji wobec innych zwierząt. Także zasad życia domowego i traktowania członków rodziny. Jeśli nie jest właściwie socjalizowany i szkolony od wieku szczenięcego, zapanowanie nad dobermanem może być niezmiernie trudne. Szczeniaki tej rasy psów powinny być socjalizowane w kilku etapach. Pierwszy etap powinien zacząć się już w hodowli. Szczeniaki dobermana powinny następnie trafić do psiego przedszkola. Potem właściciel powinien zapewnić psom ciągłość szkolenia, uczęszczając z nimi na zaawansowany trening posłuszeństwa. Następny etap powinien trwać do końca życia psa. Na każdym spacerze należy trenować z psem posłuszeństwo. Dobermany to psy bardzo inteligentne. Rasa ta zaliczana jest do pięciu najbardziej inteligentnych ras psów. Psy tej rasy wymagają nie tylko wielkiej dawki ruchu, ale i stymulacji umysłowej. Tego może im dostarczyć odpowiedni trening i szkolenie. Pies szybko się uczy, ale trening musi być prowadzony konsekwentnie. To stawia wobec opiekuna odpowiednie wymagania. Opiekun powinien traktować swojego psa stanowczo i konsekwentnie, ale też spokojnie i cierpliwie. Nie można dopuścić do pobłażania dobermanowi. Szybko, każdą niekonsekwencję opiekuna będzie się starał przekuć na własną korzyść. Może stać się nieposłuszny. Doberman musi wiedzieć, że to opiekun jest przewodnikiem, a jego pozycja jest niższa. W treningu psa opiekun nigdy nie powinien na swojego psa krzyczeć ani stosować kar fizycznych. Polecane jest pozytywne motywowanie psa do wykonywania poleceń właściciela. Można go motywować okazując zadowolenie z jego zachowania uśmiechem, słowami lub pieszczotami. Ta rasa psów jednak najbardziej ceni sobie motywację przy pomocy przysmaków. Dobermany będą psami posłusznymi, opiekuńczymi i lojalnymi, jeśli zapewni im się właściwą socjalizację. Dodajmy do tego odpowiednie szkolenie, ale i możliwość zrealizowania ich potrzeb gatunkowych. Doberman musi się wybiegać, mieć możliwość tropienia, węszenia, gryzienia oraz wyzwań umysłowych. Dlatego ważne są w wychowaniu psów tej rasy zabawy i jak najwięcej ruchu. Zwierzęta te doskonale realizują się w psich sportach. Szczególnie polecane jest agility. Pies pokonuje tor z przeszkodami. Kierowany jest tylko wskazówkami i gestami opiekuna. Dobermany uwielbiają też klasyczne psie zabawy jak aportowanie czy frisbee. Ta rasa psów z chęcią też będzie towarzyszyć opiekunowi jadącemu na rowerze, czy uprawiającemu jogging.
Doberman nie jest psem dla każdego, gdyż w jego wychowanie trzeba włożyć ogrom systematycznej pracy. Obowiązkowe dla każdego hodowcy dobermanów są szkolenia BH lub testy psychiczne.
Dla kogo pies rasy doberman?
Nie jest to pies dla każdego. Absolutnie nie nadaje się też na pierwszego psa. Z pewnością ta rasa psów nie nadaje się dla początkującego opiekuna. Opiekun musi mieć doświadczenie w opiece nad psami, aby dobrze wychować dobermana. Opiekunem powinna być osoba o stanowczym, ale łagodnym charakterze. Osoba, która umiejętnie wprowadzi dyscyplinę. Bez stosowania kar fizycznych i krzyków wymusi na dobermanie posłuszeństwo i uległość względem siebie. Opiekun powinien być osobą aktywną. Doberman będzie mógł w tych aktywnościach towarzyszyć i zrealizować swoją olbrzymią potrzebę ruchu. Z tego też powodu osoby starsze lub schorowane nie powinny kupować, lub adoptować tej rasy psów. Nie powinny zostać opiekunami dobermana osoby nerwowe, impulsywne, o chwiejnym charakterze. Pies tej rasy może być psem rodzinnym. Dobermany odpowiednio wychowane i traktowane mają w sobie wielkie pokłady czułości i opiekuńczości do wszystkich członków rodziny. Decydując się na przyjęcie psa do domu, pamiętajmy, że należy poświęcić mu dość dużo czasu. Pies potrzebuje bliskiego kontaktu z opiekunem. Pozostawiony na długo w samotności może nadmiar energii i frustracji zużyć do niszczenia różnych rzeczy w swoim otoczeniu.
Pielęgnacja dobermana
Psy rasy doberman nie wymagają kłopotliwej pielęgnacji. Ich dość krótka sierść nie wymaga codziennego wyczesywania. Wystarczy raz na tydzień lub dwa wyczesać ją, najlepiej przy pomocy gumowej rękawicy. Kąpiemy swojego psa w razie konieczności. Do kąpieli wykorzystujemy szampon dla psów krótkowłosych. Regularnie kontrolujemy stan uszu, oczu i długość pazurów. Uszy psa są dość długie i przylegające. Z tego powodu brakuje ich wentylacji. Sprzyja to tworzeniu stanów zapalnych. Oglądamy też co pewien czas pazury psa. Jeśli doberman biega po piaszczystym, miękkim podłożu, może ich sobie w naturalny sposób nie zetrzeć. Wtedy przycinamy je odpowiednimi cążkami. Warto przyzwyczaić psa już od pierwszych tygodni życia do pielęgnacji zębów. Pamiętajmy też o uważnym oglądaniu oczu psa.
Żywienie psa rasy doberman
Najczęściej podajemy swojemu podopiecznemu gotową karmę pełnoporcjową wysokiej jakości z dużą zawrtością mięsa. Zwykle podajemy karmę mieszaną- na jeden posiłek karmę suchą, na drugi karmę mokrą. Dzienna rację pokarmową rozdzielmy na dwie, trzy lub cztery porcje podawane o określonej porze dnia. Dzięki temu zapobiegamy pojawieniu się rozszerzenia i skrętu żołądka psa. Pamiętajmy, że pełnoporcjowa karma sucha lub karma mokra podawana w odpowiedniej ilości nie wymaga suplementowania. Jeśli zdecydujemy się na przygotowywanie w domu karmy dla psa musimy je suplementować wapniem i witaminami. Dodajemy też do karmy psa olej z łososia, dla dobrej kondycji okrywy włosowej psa. Jeśli pojawiają się problemy żywieniowe to koniecznie udajmy się po poradę do lekarza weterynarii.
Problemy zdrowotne dobermanów
Dobermana to rasa psów zdrowych i silnych. Niemniej jednak nie są wolne od problemów zdrowtnych. Jak większość aktywnych fizycznie ras mogą cierpieć na choroby układu ruchu np. dysplazję stawów biodrowych. Mogą też mieć zwyrodnienia kręgów szyjnych. Zdarzają się też u dobermana choroby serca, zwłaszcza kardiomiopatia rozstrzeniowa. Inne choroby, które mogą występować u psa tej rasy to zaćma, rozszerzenie i skręt żołądka, skaza krwotoczna. Dlatego ważne jest kupowanie szczeniaka w legalnej hodowli. Można tam kupić psa bez obciążeń genetycznych. W przyszłości będzie u niego małe ryzyko choroby genetycznej
Dobermany żyją 10- 13 lat. Cena szczeniaka wynosi od 7000 zł do 10000zł
Historia rasy
Luis Dobermann urodzony w 1834 r. w Niemczech był rakarzem i poborcą podatkowym. Hodował ostre psy uchodzące za bezwzględne zwierzęta bojowe i nieprzekupnych stróży. Nie wiemy jakie rasy doberman krzyżował, aby otrzymać te psy. Wiadomo, że dla uszlachetnienia wyglądu doprowadziła domieszka krwi manchestera terriera. Pewne jest, że stworzył podstawy hodowli tego pięknego, odważnego i pełnego temperamentu psa obrończego. Jakoodrębną rasę uznano ją w 1910 roku. Począwszy od międzywojnia psy tej rasy były chętnie hodowane w krajach Europy, USA, Japonii i RPA. W Polsce rasa popularna, chociaż w osttnich latach trochę mniej. Psy tej rasy są w Polsce hodowane od lat 50-tych XX wieku.
